Τα δεδουλευμένα και τα ένσημά τους απαιτούν από το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ οι εργαζόμενοι στην κοινωφελή εργασία Δήμων και Περιφέρειας της ΠΕ Ιωαννίνων, οι οποίοι έχουν υπογράψει συμβάσεις με το Ινστιτούτο Εργασίας Πρέβεζας της ΓΣΕΕ από τις 11 Ιούλη και μετά.

Σε επιστολή- καταγγελία προς το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ τονίζουν:
«Εξαιτίας δικών σας καθυστερήσεων στην πληρωμή των δεδουλευμένων και των ενσήμων μας, σταδιακά προχωρήσαμε σε επίσχεση εργασίας, ξεκινώντας από 1η Οκτωβρίου, η οποία διήρκεσε από 2 έως και 12 ημέρες ανάλογα με τις υπηρεσίες, τους εργαζόμενους, αλλά και τις πιέσεις που άντεχε να δέχεται ο καθένας μας για να εγκαταλείψει την πάλη για τα δεδουλευμένα του. Σε αυτό το διάστημα πάνω από 200 εργαζόμενοι σας στείλαμε τις επισχέσεις μας είτε με δικαστικό επιμελητή είτε μέσω του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων, το οποίο κάτω από τις πιέσεις μας, αναγκάστηκε να μας διευκολύνει στέλνοντάς σας με φαξ τα χαρτιά των επισχέσεων.

Αφού πληρωθήκαμε τα δεδουλευμένα των ημερών που μας χρωστούσατε μέχρι τη μέρα έναρξης της επίσχεσης, επιστρέψαμε στη δουλειά μας. Μετά από μια δεύτερη καθυστέρηση, ακόμα μεγαλύτερη αυτή τη φορά και αφού έληξε το πρόγραμμα, όταν τελικά λάβαμε την τελική εξόφληση των δεδουλευμένων για το σύνολο της σύμβασης ανακαλύψαμε ότι δεν έχουμε πληρωθεί για τις μέρες επίσχεσης και δεν έχετε πληρώσει ούτε τα ένσημά μας για τις αντίστοιχες μέρες. Συνέχεια ανάγνωσης Ιωάννινα: Οι εργαζόμενοι στην κοινωφελή εργασία καταγγέλλουν το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ. →

αναδημοσίευση κειμένου της πρωτοβουλίας κατοίκων Καισαριανής

ΜΚΟ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΆ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΑ, «ΚΟΙΝΩΦΕΛΗ» ΠΡΟΓΡΆΜΜΑΤΑ, ΣΥΣΣΤΙΑ, ΕΝΑΙ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ…

Οι ΜΚΟ συμβάλλουν στην αφομοίωση των εγχειρημάτων αυτοοργάνωσης από το κράτος και με τη δράση τους προωθούν τη συμμόρφωση προς τις επιταγές της κυρίαρχης ιδεολογίας. Η λογική του κράτους υπαγορεύει την ανάγκη κατασκευής νέων, έμμεσων μορφών ρύθμισης και ελέγχου της κοινωνίας, πλάι στις παραδοσιακές μεθόδους πειθάρχησης και καταστολής, χρησιμοποιώντας ακόμη και τη γλώσσα και τις μορφές αγώνα των κινημάτων. Από την Αργεντινή, τη Χιλή και την Ουρουγουάη ως τη Βραζιλία, τη Βολιβία, τον Ισημερινό και το Μεξικό, οι ΜΚΟ έχουν υπηρετήσει αυτήν την ανάγκη ως μηχανισμοί συνάρθρωσης του κράτους με τα κοινωνικά κινήματα: «οι νέες μορφές διακυβέρνησης στοχεύουν κατευθείαν στην καρδιά των κοινωνιών εν κινήσει. Εισβάλλουν στους χώρους τους, όχι με οπλισμένους στρατιώτες, αλλά με πληρωμένους από διεθνείς χρηματοδότες τεχνικούς». Συνέχεια ανάγνωσης Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ): μηχανισμοί χειραγώγησης και αφομοίωσης των κινημάτων αλλά και πρωταγωνιστές στη θεσμοποίηση του σύγχρονου δουλεμπορίου. →

αναδημοσίευση από τo blog άνεργες/οι από τις γειτονιές της αθήνας

(ενημερωτικό κέιμενο απο την AKAE Μαγνησίας για την εκδήλωση συζήτηση για την κοινωφελή εργασία)

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 18/11/2012 η προγραμματισμένη εκδήλωση – συζήτηση της πρωτοβουλίας για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών (ΑΚΑΕ) στη Μαγνησία που αφορούσε το ζήτημα των κοινωφελών αλλά και των επισφαλών και ανέργων.

Όπως είναι γνωστό οι εργαζόμενοι στις κοινωφελείς υπηρεσίες, μέσω των ΜΚΟ, αποτελούνε την ομάδα εργαζομένων στην οποία, κάτω από την πίεση της ανικανότητας της κυβέρνησης να διαχειριστεί το ζήτημα της ανεργίας, αντικατοπτρίζεται όχι μόνο η διάθεσή της να δημιουργήσει μια νέα κοινωνική ομάδα εργαζομένων – δούλων που με σκυμμένο κεφάλι θα εργάζονται υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, για έναν μισθό πείνας και χωρίς δικαιώματα αλλά, το χειρότερο, δεν θα ελπίζουνε και σε τίποτα αφού μετά το πέρας του πεντάμηνου που θα εργάζονται στα κοινωφελή προγράμματα θα τους περιμένει η ανεργία όπως το ρέμα περιμένει τα γέρικα άλογα. Από την άλλη, οι γραφειοκράτες, απαλών χρωμάτων και συνειδήσεων ‘’ εργατοπατέρες ‘’ συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και των Εργατικών Κέντρων υποστηρίζουνε ανοιχτά το έγκλημα με την συνεργία δημάρχων και δημοτικών συμβούλων. Κι όλα αυτά στο βωμό ενός χρέους που δεν αναγνωρίζεται στη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.

Πολύ σημαντική υπήρξε η παρουσία συναγωνιστών από την ‘’Σωματειακή Επιτροπή Εργαζομένων ΚΟΧ Αγ. Αναργύρων – Καματερού‘’ καθώς και από το σχήμα ‘’άνεργοι-ες από τις γειτονιές της Αθήνας‘’. Έτσι η συζήτηση δεν είχε στενό τοπικό χαρακτήρα αλλά πήρε μια πλατύτερη μορφή που κάλυπτε τις αγωνίες των εργαζομένων που παρεβρέθηκαν αλλά και έδινε απαντήσεις σε ερωτήματα που έμπαιναν για πανελλαδική δράση με συνελεύσεις και γενικότερη οργάνωση.Για την οργάνωση των κοινωφελών πρέπει να σπάσει ο φόβος που σπέρνει η τοπική συνδικαλιστική γραφειοκρατία και ο δήμαρχος Βόλου με τους απεργοσπαστικούς τους μηχανισμούς και να υπάρξει μια πραγματικά άμεση επαναστατική προοπτική που θα δώσει ελπίδα στη δουλειά και τη ζωή.

Βασικοί άξονες της συζήτησης ήτανε η καπιταλιστική κρίση, η ανάγκη του αστικού κράτους να δημιουργεί ομάδες εργαζομένων που θα εργάζονται για το ‘’καλό του  κοινωνικού συνόλου‘’  αλλά στην ουσία θα το κάνουνε υπό την μορφή κάτεργου όπως έγινε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζιστών. Όπως και να το δει κανείς πάντως δεν μπορεί να σβήσει την ιστορία και να αμφισβητήσει το ιστορικό γεγονός ότι μετά τους κοινωφελείς της Βαϊμάρης ήρθανε οι δούλοι των Ες Ες.

Στο ίδιο μήκος κύματος και η άποψη του σ. Ανδρέα Ξηρομερίτη, εργαζόμενυ στους ΟΤΑ και μέλους της πρωτοβουλίας για ΑΚΑΕ στην Μαγνησία που συντόνιζε και την συζήτηση, ο οποίος τόνισε την ανάγκη να γραφτούνε όλοι οι επισφαλείς, οι άνεργοι και οι κοινωφελείς στα σωματεία προκειμένου να αντιπροσωπεύονται στους αγώνες που πρέπει να κάνουνε για τα καθημερινά ζητήματα αλλά και για τα ζητήματα πάλης για την εξουσία των εργαζομένων ενώ όλα αυτά συνδέονται με ένα κοινό νήμα. Αυτοοργάνωση, συνελεύσεις, συντονισμός κοινωφελών όλης της χώρας για την ανατροπη της κυβέρνησης και την απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών της εργατικής τάξης. Αυτή ήτανε και η ταυτόσημη άποψη όλων των παρευρισκόμενων που τόνισαν την ανάγκη για συσπέιρωση κάτω από την σημαία ενός κέντρου αγώνα εργαζομένων που θα παλεύει μακρυά από κάθε γραφειοκρατία για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης όχι πάνω από αυτήν αλλά με αυτήν.

Γενικότερα η εκδήλωση θεωρείται επιτυχημένη όχι τόσο από την πλευρά της αριθμητικής παρουσίας όσο από αυτήν της δυναμικής της και του γεγονότος ότι οι εργαζόμενοι δεσμεύτηκαν να προσπαθήσουν, μέσα στις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν γι’ αυτούς να δημιουργήσουν συνελεύσεις τις οποίες θα υποστηρίζει ανοικτά η πρωτοβουλία ΑΚΑΕ.

Το μέλλον ανήκει στους εργαζόμενους που συσπειρώνονται ενάντια στους καταπιεστές τους.

Αναδημοσίευση από athens.indymedia.org (https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1442182)

Α) την άμεση καταβολή των χρημάτων και τη σταθερή μηνιαία καταβολή αυτών, Β) την ιατροφαρμακευτική κάλυψη όλων από την πρώτη μέρα εργασίας και όχι μετά από 3 μήνες, Γ) την χορήγηση των αδειών Δ) κάλυψη όλου του υλικοτεχνικού εξοπλισμού που προβλέπεται από τους κανόνες υγιεινής και ασφάλειας, και Ε) την κάλυψη των μεταφορικών εξόδων σε όποιες υπηρεσίες οι εργαζόμενοι μετακινούνται από την έδρα εργασίας .

ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΗ ΜΑΓΝΗΣΙΑ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΊΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΊΑ ΣΩΜΑΤΕΊΟΥ ΣΤΑ ΚΟΧ ΜΑΓΝΗΣΊΑΣ

Αναδημοσίευση από ΣΩ.Β.Α (http://swbanergwn.espivblogs.net/2012/11/23/23111201/)

Σε επίσχεση εργασίας προχώρησαν οι εργαζόμενοι στα προγράμματα ενοικιαζόμενης «κοινωφελούς» εργασίας στα Γιάννενα, από τις 4 έως τις 16 Οκτώβρη. Κίνηση που αναστάτωσε όλους τους εμπλεκόμενους ΓΣΕΕ, δημοτική αρχή και κυβέρνηση που από τα υποκριτικά λόγια κατανόησης των προβλημάτων των ανέργων πέρασαν σε ανοιχτή επίθεση εναντίων τους, τρομοκρατώντας και εκβιάζοντας τους  για να επιστρέψουν στις δουλειές τους. Σε αυτή την επίθεση εναντίων των εργαζόμενων πέρασε και η ΓΣΕΕ ως άμεσος εργοδότης των εργαζόμενων στα προγράμματα αυτά. Σε εξώδικο που έστειλαν οι εργαζόμενοι ανακοινώνοντας την επίσχεση η ΓΣΕΕ απάντησε: «Η επίσχεση εργασίας ενδέχεται να δημιουργήσει, σύμφωνα με τους όρους του προγράμματος, σημαντικά προβλήματα στην εκταμίευση των σχετικών κονδυλίων και την καταβολή των αποδοχών σας»!

Αναδημοσίευση από το blog των άνεργων/ες από τις γειτονιές της Αθήνας

http://anergoigeitonion.espivblogs.net

Καταγγέλλω την απόφαση του συνδικάτου ΟΤΑ Αττικής (ανήκει στο ΠΑΜΕ) να συγκροτήσει το Σάββατο 20/10/2012 «Παναττική επιτροπή συντονισμού κοινωφελών εργαζομένων», με σωματειακές επιτροπές εργαζομένων από τα προγράμματα αυτά, των Δήμων Αγίων Αναργύρων – Καματερού, Αγίου Δημητρίου και Πετρούπολης.

Η απόφαση αυτή στερείται έγκρισης των συνελεύσεων των εργαζομένων στα κοινωφελή προγράμματα στους παραπάνω Δήμους.

Ως μέλος της σωματειακής επιτροπής Αγίων Αναργύρων – Καματερού, εκλεγμένης μέσω της συνέλευσης την Παρασκευή 12/10/2012, θέλω να γνωστοποιήσω ότι καμιά τέτοιου τύπου απόφαση δεν έχει παρθεί. Η σωματειακή επιτροπή αποτελεί όργανο της συνέλευσης των εργαζομένων και απολογείται σ’αυτήν.

Θεωρώ ότι τα σωματεία και κάθε μορφή οργάνωσης των εργαζομένων αποτελούν εργαλεία ταξικού αγώνα και όχι πεδία προς εκμετάλλευση και καπελώματος από την κάθε είδους συνδικαλιστική γραφειοκρατία.

Τζελάτης Βασίλης
Μέλος σωματειακής επιτροπής Αγίων Αναργύρων – Καματερού
Εργαζόμενος στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας
Τρίτη 23/10/2012

Αναδημοσίευση από το blog των άνεργων/ες από τις γειτονιές της Αθήνας

http://anergoigeitonion.espivblogs.net

του Αποστόλη Καψάλη

Μόλις πρόσφατα ξεκαθάρισε πλήρως το τοπίο αναφορικά με τα Προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας σε σχέση με τις προβλέψεις και τις εικασίες που διατυπώνονταν στα τέλη του 2011,[1]όταν τα Μνημόνια έθεταν τις βάσεις για την απάνθρωπη εκμετάλλευση των στρατιών των ανέργων που τα ίδια, εσκεμμένα, προκαλούσαν. Νομικά, οι συγκεκριμένες «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης» θεμελιώνονται στον συνδυασμό αποτρόπαιων νεοφιλελεύθερων αντεργατικών εμπνεύσεων των τελευταίων δεκαετιών και ακραίων μνημονιακών απορρυθμίσεων. Πολιτικά, θέτουν τις βάσεις για μια νέα κουλτούρα κοινωνικής προστασίας των ανέργων σε ένα περιβάλλον εργασιακής ζούγκλας και για τη θεσμική μετάλλαξη των συνδικάτων στην κατεύθυνση της ολοκληρωτικής απαξίωσής τους.

Αυθεντική ενοικίαση ανέργων

 Άσχετα από το επικοινωνιακό περιτύλιγμά τους, οι σχέσεις εργασίας που προκύπτουν υπάγονται στο δίκαιο του κατ’ επάγγελμα δανεισμού εργαζομένων. Υπό την έννοια αυτή, ο άμεσος εργοδότης (ΕΠΑ, ΙΓΕΕ, ΜΚΟ κλπ.) δανείζει τον απασχολούμενο για ορισμένο χρονικό διάστημα στον έμμεσο εργοδότη (συμπράττοντα φορέα του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα), αποκομίζοντας χρηματικό όφελος/ κέρδος από αυτήν τη διαμεσολάβηση, με σκοπό την εκτέλεση συγκεκριμένων καθηκόντων, όπως αυτά προβλέπονται στο μεταξύ των δύο εργοδοτών Μνημόνιο Συνεργασίας (sic).

Την τελευταία διετία η βασική νομοθεσία (Ν. 2956/2001) περί τον κατ’ επάγγελμα δανεισμό εργαζομένων υπέστη σημαντική επιδείνωση στο πεδίο των εργασιακών δικαιωμάτων με διαδοχικές ρυθμίσεις, οι οποίες μετέτρεψαν την ευέλικτη αυτή μορφή απασχόλησης σε μορφή σύγχρονου δουλεμπορίου (Ν. 3845, 3846, 3899, 3919, 4038, 4052). Ωστόσο, το εν λόγω θεσμικό πλαίσιο, ιδίως έπειτα από την πρόσφατη ενσωμάτωση δύο σχετικών κοινοτικών οδηγιών στον εφαρμοστικό νόμο του δεύτερου Μνημονίου (4052/2011), εμπεριέχει ορισμένες ελάχιστες και επουσιώδεις προστατευτικές διατάξεις για τον δανειζόμενο.

Για τον λόγο αυτό, οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ που καταδυναστεύουν την εργατική τάξη στη χώρα μας συνέλαβαν έγκαιρα την ιδέα της «κοινωφελούς εργασίας» και της κοινωνικής-αγοραίας επιχειρηματικότητας (Ν. 4019), για να παρακάμψουν και αυτά τα ελάχιστα όρια νομικής προστασίας. Δημιούργησαν έτσι ένα νέο πλαίσιο παρα-δανεισμού ανέργων (Ν. 3996 και 4024), κατά παρέκκλιση δηλαδή όχι μόνο του δικαίου που διέπει τον κατ’ επάγγελμα ή έστω κερδοσκοπικό δανεισμό, αλλά του συνόλου του εργατικού δικαίου, με ολίγη και από την παλαιά δόξα των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης.

Στις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες που διαμορφώνονται στο εσωτερικό της ρημαγμένης αγοράς εργασίας, οι επαχθείς, παράνομοι και αντισυνταγματικοί όροι στις οικείες συμβάσεις ορισμένου χρόνου και στις υπουργικές αποφάσεις και εγκυκλίους προβλέπουν:

α) αποδοχές κατ’ ανώτατο όριο 625 ευρώ μηνιαίως, «κατά παρέκκλιση των νομίμων αμοιβών που προβλέπονται στην Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και στις οικείες συλλογικές συμβάσεις», β) πλήρη ελευθερία μετακίνησης του δανεισμένου ανά πάσα στιγμή σε «οποιονδήποτε τόπο ήθελε κριθεί αναγκαίο στο πλαίσιο του Μνημονίου Συνεργασίας» του άμεσου και του έμμεσου εργοδότη, γ) απαλλαγή του εργοδότη από την επιβάρυνση των εργοδοτικών εισφορών, οι οποίες μετακυλίονται στις πλάτες των εργαζομένων (ΟΑΕΔ), γ) απαλλαγή των δύο εργοδοτών από το βάρος καταβολής του άμεσου εργασιακού κόστους, το οποίο καλύπτεται από το ΕΣΠΑ, δ) προσωρινή ή οριστική απαλλαγή του εργοδότη από την υποχρέωση καταβολής του μισθού-επιδόματος, εφόσον δεν έχει προηγουμένως καταβληθεί στη δανείστρια εταιρεία η αναλογούσα επιχορήγηση από το ΕΣΠΑ.

Θεσμική εισφοροδιαφυγή, καταστρατήγηση του δικαίου των συλλογικών συμβάσεων, παραβίαση των διατάξεων για την παροχή αδείας και αναρρωτικής αδείας, είναι μερικές ακόμη από τις πτυχές του υβριδίου της μοντέρνας σύμβασης εργασίας προσωρινής απασχόλησης, ενώ στην πράξη προκύπτουν ερωτηματικά, εάν όχι εμπόδια, για τη δυνατότητα άσκησης του δικαιώματος της απεργίας ή της συνδικαλιστικής οργάνωσης.

Είναι βέβαιο ότι εκατοντάδες χιλιάδες δανειζόμενοι, αργά ή γρήγορα, θα αρχίσουν να δικαιώνονται από τα εθνικά και κοινοτικά δικαστήρια. Παράλληλα, εκτός από την επικείμενη επανάληψη του γνώριμου δράματος των συμβασιούχων ή των stagiaires προκύπτουν σοβαρά πολιτικά ζητήματα.

 Ο νέος ορισμός των ανέργων και τα συνδικάτα ως εταιρείες προσωρινής απασχόλησης

 Είναι προφανές ότι με αφορμή την οικονομική ύφεση και κρίση προωθείται μια νέα αντίληψη για την ιδιότητα του ανέργου, αλλά και για τις υποχρεώσεις, συχνά συνταγματικής φύσης, που παραδοσιακά δεσμεύουν την πολιτεία για την αντιμετώπιση της ανεργίας.

Ο άνεργος δεν είναι πλέον το θύμα των αδιεξόδων του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, αλλά ένα κοινωνικό ΑμεΑ (άτομο με εργασιακή αναπηρία), το οποίο χρήζει επιδοματικής κοινωνικής προστασίας. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να εργάζεται κανονικά, αλλά πρέπει να λαμβάνει ένα ποσό-ανάσα επιβίωσης σε τακτά χρονικά διαστήματα, εφόσον όμως δείξει καλή διαγωγή ενώπιον των σύγχρονων δουλεμπορικών γραφείων που εξασφαλίζουν δωρεάν εργασία στον δημόσιο-κοινωφελή τομέα της οικονομίας.

Παράλληλα, μετά την αμετάκλητη μονομερή καταγγελία του κοινωνικού συμβολαίου από την πλευρά των ελίτ, τα συνδικάτα αυτοανακηρύσσονται πλέον ως ΜΚΟ, εναρμονιζόμενα πλήρως με την από ετών προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, διαμέσου επίσημων κειμένων της, να αποχαρακτηρίσει τα εργατικά σωματεία ως ιστορικά όργανα συλλογικής αυτοοργάνωσης των μισθωτών. Οι τέως κοινωνικοί εταίροι αναλαμβάνουν με το αζημίωτο τον ρόλο της δανείζουσας εταιρείας, συνάπτουν οι ίδιοι υπερμνημονιακής σύλληψης παράνομες και αντεργατικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου με τους ανέργους, την ίδια στιγμή που οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί τους διαρρηγνύουν τα (πανάκριβα) ιμάτιά τους ότι θα πεθάνουν αγωνιζόμενοι για την κατάργηση των Μνημονίων!

Όχι στο όνομά μας!

 Τι ειρωνεία… Η εξαιρετική απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 2002[2] οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην έντονη αντίδραση των συνδικάτων απέναντι στην ακραία αυτή μορφή ευελιξίας, ενώ τη σχετική εισήγηση είχε τότε αναπτύξει ο αντιπρόεδρος του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, του φορέα που σήμερα, σύμφωνα με τις καταγγελίες των ανταγωνιστριών δουλεμπορικών εταιρειών, έχει εξασφαλίσει τον δανεισμό του 60% των ανέργων της συγκεκριμένης φάσης του Προγράμματος Κοινωφελούς Εργασίας.

Όσοι παραμένουν πιστοί στις εργατικές αξίες και στα συλλογικά ιδανικά του συνδικαλιστικού κινήματος πρέπει να σταθούν στο πλάι των ευέλικτα εργαζόμενων της κοινωφελούς εργασίας, είτε αυτοί αναπτύσσουν κινηματικές διαδικασίες είτε προσφεύγουν στη δικαιοσύνη απαιτώντας τα αυτονόητα[3]. Η εκμετάλλευση των ανέργων δεν μπορεί να γίνεται στο όνομα αυτών που υπερασπίζονται ακόμη την αυθεντική παράδοση των συνδικάτων ως μέσων πάλης ενάντια στην εξαθλίωση των μισθωτών, και όχι ως εταιρειών διαχείρισής της. Τα συνδικάτα είναι πυλώνες ανατροπής του Μνημονίου, όχι φορείς υλοποίησής του στo πλαίσιo του ρητού business as usual που υπηρετούν τα υπολείμματα της συνδικαλιστικής σοσιαλδημοκρατίας, οι σημερινοί «λαγοί» της εργοδοσίας και της τρόικας.

Ο Αποστόλης Καψάλης είναι επιστημονικός συνεργάτης του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

Για το ίδιο θέμα, βλ. Στέφανος Βαμιεδάκης, «Πρόγραμμα Κοινωφελούς Εργασίας: τα stage πέθαναν, ζήτω τα stage» στο τεύχος 8 του περιοδικού «λεύγα», που κυκλοφορεί.

[1] Αποστόλης Καψάλης, «Μεσοπρόθεσμα κυβερνητικά οράματα για το μέλλον τις εργασίας», Η Εποχή 18.9.2012.

[2] Δημήτρης Στρατούλης, «Ο “δανεισμός-ενοικίαση” εργαζομένων: σύγχρονη μορφή δουλείας», HΑυγή 24.10.2008.

[3] Βλ. ενδεικτικά, για την περιοχή της Αττικής: http://anergoigeitonion.espivblogs.net/

αναδημοσίευση από το blog των άνεργων/ες από τις γειτονιές της Αθήνας

http://anergoigeitonion.espivblogs.net

Η συζήτηση στις 10/10/12 στην ΑΣΟΕΕ

Επιχειρούμε εδώ μια πρώτη καταγραφή των όσων συζητήθηκαν και παρουσιάστηκαν στην πρώτη συζήτηση της Τετάρτης 10/10 που έγινε με κάλεσμα από την συνέλευση «Άνεργοι/άνεργες από τις γειτονιές της Αθήνας» (http://anergoigeitonion.espivblogs.net).

Εμπειρίες από τα προγράμματα:

Εργαζόμενοι στα προγράμματα έδωσαν πραγματικά μια εξαιρετικά εμπεριστατωμένη, αποκαλυπτική και γλαφυρή εικόνα της φύσης των προγραμμάτων και των προβλημάτων και των προκλήσεων που ήδη αντιμετωπίζουν.

• νοσοκομείο Μεταξά: 120 άτομα σε διάφορες ειδικότητες με τους εργαζόμενους να απασχολούνται σε διαφορετικές θέσεις από το αντικείμενό τους.

• νοσοκομείο Παίδων: επίσης προσπάθεια να καλυφθούν θέσεις πάγιων αναγκών με εργαζόμενους στο 5μηνο πρόγραμμα με τοποθέτησή τους σε άσχετο αντικείμενο για το οποίο οι υπεύθυνοι αρνούνται καν την σχετική «εκπαίδευση» λόγω του περιορισμένου χρόνου διάρκειας του προγράμματος!

• Δήμος Καλλιθέας – ΜΚΟ «Ιλισσός». Η περίπτωση του Δήμου Καλλιθέας και της σχέσης του με την ΜΚΟ Ιλισσός είναι ένα μνημείο αυθαιρεσίας και διαπλοκής ΟΤΑ και ΜΚΟ, σύμφωνα με την τοποθέτηση μέλους του Σωματείου εργαζομένων στον Δήμο. Θέσεις για το πρόγραμμα που καλύφθηκαν από λίστα, πλήθος παρατυπιών και παρανομιών που τελικά μέσα από τις καταγγελίες των εργαζομένων στον Δήμο – είχαν σαν αποτέλεσμα την ακύρωση του ίδιου του προγράμματος!

• ΑΜΚΕΑ «Αθηνά»: η συγκεκριμένη ΜΚΟ εμπλέκεται σε ένα μεγάλο αριθμό προγραμμάτων όπως φαίνεται: στο νοσοκομείο Μεταξά, στο νοσοκομείο Παίδων, σε προγράμματα του Δήμου Ζωγράφου κ.λπ. Στις συμβάσεις της συγκεκριμένης ΜΚΟ αναγράφεται συχνά σαν διάστημα πληρωμής το πρώτο 10ήμερο του μήνα που σε αρκετές περιπτώσεις είχε ήδη ή ήταν πολύ κοντά στο να παραβιαστεί.

• «πρωτοπορίες» των ΜΚΟ στην Κρήτη: το τι επιφυλάσσουν τα προγράμματα κοινωφελούς φαίνονται με τον πιο εντυπωσιακά προκλητικό τρόπο προβλέποντας ότι σε περίπτωση που χωρίς ευθύνη της ΜΚΟ δεν ληφθεί η προβλεπόμενη χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ, η ΜΚΟ δεν είναι υποχρεωμένη να πληρώσει τον εργαζόμενο!

Το σωματείο βάσης εργαζομένων στις ΜΚΟ – ΣΒΕΜΚΟ:

Μέλη του Σωματείου βάσης εργαζομένων στις ΜΚΟ (http://svemko.espivblogs.net) ενημέρωσαν για την ύπαρξη και τους σκοπούς του Σωματείου καθώς και τις εκτιμήσεις τους για τα συγκεκριμένα προγράμματα. Η ύπαρξη του Σωματείου δίνει πρώτα απ όλα μια συγκεκριμένη και σημαντική δυνατότητα συνδικαλιστικής οργάνωσης για τους εργαζόμενους στα 5μηνα προγράμματα αφού ουσιαστικά ο «άμεσος» εργοδότης είναι οι αντίστοιχες ΜΚΟ, καλύπτοντας για παράδειγμα την περίπτωση της απεργιακής δράσης κ.λπ.

Η τοποθέτηση του εργατολόγου Α. Καψάλη:

Tα προγράμματα αυτά δεν έρχονται σαν κεραυνός εν αιθρία. Αντίθετα αποτελούν το σημείο σύγκλισης τριών κεντρικών μνημονιακών πολιτικών: Πρώτον της εκτόξευσης της ανεργίας σε πρωτοφανή επίπεδα με την επιβολή των Μνημονίων. Δεύτερον της θεσμοθέτησης της ενοικιαζόμενης εργασίας με τη δημιουργία των λεγόμενων Εταιριών Προσωρινής Απασχόλησης (ΕΠΑ) (νόμος 4046), οι οποίες αυξήθηκαν μέσα σε δύο χρόνια εκθετικά, αλλά και Ιδιωτικών Γραφείων Εύρεσης Εργασίας (ΙΓΕΕ). Και τρίτον, μόλις το 2011 (νόμος 4019), με τη θέσμιση των «Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων» που θεωρούν πλέον το 90% των ανέργων ως «ευάλλωτες πληθυσμιακές ομάδες». Αυτά μαζί με την διεύρυνση του ρόλου και της λειτουργίας  των ΜΚΟ δημιουργούν το πλαίσιο υλοποίησης των Προγραμμάτων «κοινωφελούς» εργασίας.

ο άθλιος ρόλος της ΓΣΕΕ και εργατικών κέντρων:

η ΓΣΕΕ μέσω του Κέντρου Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΚΕΚ) του ΙΝΕ (Ινστιτούτου Εργασίας) και των περιφερειακών του Παραρτημάτων αλλά και μέσω ΚΕΚ διαφόρων εργατικών κέντρων είναι από τους μεγαλύτερους εμπλεκόμενους στα προγράμματα κοινωφελούς απασχολώντας σχεδόν 20.000 άτομα, διαμορφώνοντας μια καινούρια γενιά «πελατών-ψηφοφόρων». Η εμπλοκή της ΓΣΕΕ δεν είναι τυχαία. Είναι αποτέλεσμα της στρατηγικής επιλογής της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας για την μετατροπή ουσιαστικά των Συνδικάτων σε ΜΚΟ μέσα από την εξαφάνιση των όποιων ψηγμάτων ταξικού χαρακτήρα έχει απομείνει σε αυτά. Έτσι το μοντέλο του «ωφελούμενου», «απασχολήσιμου» εργαζόμενου απογυμνωμένου από τα θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα θα έχει την αντίστοιχη οργανωτική δομή – προετοιμάζοντας σταδιακά το έδαφος όχι απλά για «κοινωφελή» αλλά για εθελοντική εργασία!

Σχετικά με τις συμβάσεις:

Από την στιγμή που τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας αποτελούν συμβάσεις εργασίας, από τη στιγμή που δηλαδή που πρόκειται για εργασία και όχι κάποιας μορφής «επιδοτούμενη απασχόληση» ισχύουν κατά προτεραιότητα οι θεμελιώδεις – για την ακρίβεια οι αναγκαστικές αρχές του εργατικού δικαίου σχετικά με αμοιβές, άδειες, δικαίωμα απεργίας. Με άλλα λόγια πρέπει οι εργαζόμενοι ή οι ενδιαφερόμενοι για τα προγράμματα να έχουν υπόψιν τους ότι:

• η πληρωμή πρέπει να γίνεται με μισθό για την καταβολή του οποίου υπεύθυνος είναι και ο άμεσος και ο έμμεσος εργοδότης και ότι

• υπερισχύει το εργατικό δίκαιο

Είναι λοιπόν πολύ κρίσιμο και βασικό όσοι εντάσσονται στα προγράμματα αυτά να υπογράφουν την όποια σύμβαση συμπληρώνοντας ρητά με επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος, σαν μια πρώτη γραμμή άμυνας στην απαλλοτρίωση των εργασιακών δικαιωμάτων που οι συμβάσεις αυτές συνεπάγονται και επιβάλλουν, έχοντας υπόψιν πάντα ότι η απάντηση στην επίθεση αυτή θα δοθεί στο πολιτικό επίπεδο.

Πρώτες σκέψεις για την οργάνωση/αντίσταση

Ήταν κοινή διαπίστωση και εκτίμηση της συζήτησης ότι τα προγράμματα αντιπροσωπεύουν όχι απλά μια εξελιγμένη μορφή των κακόφημων stage αλλά μια πραγματικά καινούρια μορφή της επίθεσης του κεφαλαίου ενάντια στον κόσμο της εργασίας. Το ότι οι συμβάσεις αυτές υπογράφονται με ρήτρα την «παραίτηση από τις προβλέψεις των όποιων συλλογικών συμβάσεων» ή της Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και το ότι οι εργαζόμενοι δεν αναφέρονται καν σαν εργαζόμενοι αλλά σαν «ωφελούμενοι» είναι ενδεικτικά της ιδεολογικής κατεύθυνσης αυτής της επίθεσης.

άμεσα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στα προγράμματα:

Οι συμβάσεις συνιστούν ένα σοβαρό πλήγμα στον πυρήνα των εργασιακών/εργατικών δικαιωμάτων. Το ΦΕΚ που αποτελεί τη βάση τους αφήνει επίτηδες ασαφή μια σειρά ζητημάτων και ρυθμίσεων με στόχο τον κατακερματισμό των εργαζόμενων και φυσικά το αδυνάτισμα της διεκδικητικής τους στάσης. Μεγάλος αριθμός εργαζομένων είναι ήδη στα μισά των προγραμμάτων και παραμένουν απλήρωτοι με τους εργοδότες να παίζουν κρυφτό και να μεταθέτουν τις ευθύνες στο Υπουργείο Εργασίας – το μόνο αναρμόδιο σε σχέση με αυτό.

Η συζήτηση ανέδειξε έτσι εντελώς φυσικά την ανάγκη παραπέρα οργάνωσης και ανάληψης πρωτοβουλιών για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων στα προγράμματα.Πρόκειται για νέες και πιλοτικές μορφές εκμετάλλευσης, για νέα πεδία της ταξικής μάχης.

Πολλά πράγματα όσον αφορά τις νομικές πτυχές  είναι επίσης ασαφή. Αλλά ξέρουμε ότι ο αποφασιστικός παράγοντας που θα διαμορφώσει το «δίκαιο» στα  καινούρια αυτά πεδία και θα επιβάλλει το δίκιο των εργαζομένων δεν είναι απλά κινήσεις σε νομικό επίπεδο αλλά η συλλογική και επίμονη πάλη τους.

Αναδημοσίευση από το blog των Άνεργων/ες από τις γειτονιές της Αθήνας

http://anergoigeitonion.espivblogs.net/

Πλήρη δικαιώματα για τους εργαζόμενους στα προγράμματα ενοικιαζόμενης «κοινωφελούς» εργασίας

Eδώ και καιρό με αφορμή την κρίση πραγματοποιείται η μεγαλύτερη επίθεση απέναντι στους εργαζομένους. Kατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, εκ περιτροπής εργασία, ατομικές συμβάσεις εργασίας. Με πρόσχημα μάλιστα την καταπολέμηση της ανεργίας, η επίθεση αυτή παίρνει και τη μορφή της «δημιουργίας θέσεων απασχόλησης σε τοπικό επίπεδο μέσω προγραμμάτων κοινωφελούς χαρακτήρα».

Συγκεκριμένα: είναι προγράμματα επιχορηγούμενα από την ευρωπαϊκή ένωση μέσω του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναφοράς (ΕΣΠΑ) με τις ασφαλιστικές εισφορές να πληρώνονται από τον ΟΑΕΔ (με χρήματα δηλαδή που έχουν κρατηθεί από τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων), χωρίς επίδομα αδείας, γάμου, παιδιών, σπουδών, τριετίες, αποδοχές άδειας, δώρο εορτών, με αμοιβή 25 ευρώ τη μέρα και όχι μεγαλύτερη από 625 ευρώ μηνιαίως, ανεξάρτητα από την ειδικότητα του εργαζόμενου.

Οι προσλήψεις στο πρόγραμμα αυτό, που αφορούν 57.000 ανέργους για την πλήρωση κενών οργανικών θέσεων εργασίας σε Δήμους και Νοσοκομεία (Γ. Γεννηματάς, Σωτηρία, Παίδων «Αγία Σοφία», Αλεξάνδρα, Ευαγγελισμός, Ασκληπείο Βούλας) και σε ειδικότητες όπως : παραϊατρικές, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, οικοδόμοι, εργατοτεχνίτες, διοικητικοί κ.α) γίνεται μέσω ενοικίασης των εργαζομένων από ΜΚΟ, σωματεία, αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρίες.

Επί της ουσίας δηλαδή για εταιρίες ενοικίασης εργαζομένων που απολαμβάνουν αντίστοιχα οικονομικά οφέλη μέσω των επιδοτήσεων από το ΕΣΠΑ (το 5% επί του μισθού κάθε εργαζομένου που θα προσλαμβάνεται). Είναι μια νέα εκδοχή των stage στην εποχή της νέας ολομέτωπης επίθεσης στους εργαζόμενους. Παράλληλα είναι συχνό το φαινόμενο οι εργαζόμενοι μετά από μήνες δουλειάς να μην πληρώνονται (δήμος Καλλιθέας, Περιφέρεια Σάμου, Πάτρα). Οι εργαζόμενοι σε Σάμο και Πάτρα έχουν ήδη προχωρήσει σε κινητοποιήσεις.

Στα προγράμματα αυτά έχει ενταχθεί ως εταιρία ενοικίασης εργαζομένων και το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ με 879 θέσεις «Κοινωφελούς Εργασίας» στους δήμους Περιστερίου, Αγίας Παρασκευής, Λιοσίων, Ελευσίνας, Παλλήνης, Ζωγράφου, Αθηναίων κ.α. Η ΓΣΕΕ δηλαδή στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας, προωθεί έμπρακτα την καταστροφή των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, των όποιων δικαιωμάτων έχουν απομείνει, την προώθηση – θεσμοθέτηση της ενοικιαζόμενης εργασίας, βάζοντας τους εργαζόμενους να υπογράψουν ότι θα εργάζονται κατά παρέκκλιση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται

Tα προγράμματα αυτά αποτελούν τον πολιορκητικό κριό για τη διαμόρφωση γενικότερα ενός μοντέλου εργαζόμενου χωρίς καθόλου δικαιώματα και μόνο με υποχρεώσεις, πλήρως υποταγμένου στις ορέξεις των αφεντικών. Το εργασιακό αυτό καθεστώς, που δεν απέχει και πολύ από το καθεστώς των στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας, πρέπει να αποκρουστεί. Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και των συλλογικών συμβάσεων περνάει μέσα από τον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή επισφαλούς και ενοικιαζόμενης εργασίας και την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε αυτά τα προγράμματα.

Απέναντι στην ενοικιαζόμενη εργασία που νομιμοποιούν και προωθούν ΟΑΕΔ – ΔΗΜΟΙ – ΜΚΟ – ΓΣΕΕ – ΚΡΑΤΟΣ να απαιτήσουμε:

– Πλήρη δικαιώματα για τους εργαζόμενους στα προγράμματα «κοινωφελούς» εργασίας

– Κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, των εταιριών ενοικιαζόμενης εργασίας και των Μ.Κ.Ο

– Σταθερή εργασία για όλους, όλες με κοινωνικό μισθό που να καλύπτει τις ανάγκες μας

ΚΑΛΕΣΜΑ σε ΣΥΖΗΤΗΣΗ και ΟΡΓΑΝΩΣΗ,

Τετάρτη 10 Οκτώβρη στις 19:00, ΑΣΟΕΕ (Πατησίων 76)

Άνεργοι/ες από τις γειτονιές της Αθήνας

Αναδημοσίευση από το blog των Άνεργων/ες από τις γειτονίες της Αθήνας

http://anergoigeitonion.espivblogs.net